1 december 2021: Franklin, Tennessee, VS. Meedoen aan de dressuurrubriek van zowel de Olympische spelen als de Paralympische spelen in Parijs in 2024 lijkt een onhaalbaar doel. Maar Rodolpho Riskalla gaat ervoor. Rodolpho is op dit moment de hoogst geclassificeerde categorie IV para-ruiter en winnaar van de individuele zilveren medaille in Tokyo. Hij komt uit voor Brazilië, waar hij is geboren, ziet Parijs als zijn adoptiestad en woont en traint nu in Duitsland.

En hij inspireert de hele wereld.

Rodolpho groeide op onder de hoede van zijn moeder, Rosengele Riskalla, jurylid, coach en de matriarch van de “koninklijke familie van de dressuur” zoals Eurodressage.com het stelde. Hij en zijn zus Victoria wonnen alles wat er te winnen viel bij de Brazialiaanse jeugdwedstrijden en trainden en reden bij de top in Europa. Rodolpho richtte zich vervolgens met succes op het opleiden en uitbrengen van paarden op grand-prixniveau. Rosengele en Victoria staan Rodolpho en zijn paarden bij tijdens hun avontuur in de para-dressuur, die het gevolg is van een gezondheidscrisis in 2015 en die de laatste jaren is verergerd door COVID. Nu Tokyo achter de rug is, pakt Victoria ook haar eigen wedstrijdcarrière weer op.

Meedoen aan zowel de gewone olympische dressuur als de paralympische dressuur is een moeilijke opgave voor paard en ruiter, legt Rodolpho uit. Maar het is niets vergeleken met wat hij al heeft moeten overwinnen sinds hij in 2015 bacteriële meningitis opliep. Hij was toen naar huis gegaan, naar Sao Paolo, in de hoop tijd te kunnen doorbrengen met zijn zieke vader, maar die overleed voordat Rodolpho er was. Terwijl hij vervolgens familiezaken afhandelde, werd hij op een dag als een donderslag bij heldere hemel getroffen.

Overdag was de gezonde, fitte man van toen 31 jaar gewoon nog zichzelf en deed hij gewone dingen. Die avond voelde hij zich grieperig en kreeg hij hoge koorts. De volgende ochtend bracht Rodolpho’s moeder hem naar het ziekenhuis en een paar dagen later brachten de artsen hem in een kunstmatige coma die bijna drie weken duurde. Daarbij werden de minder essentiële organen stilgelegd om zijn hart en longen door te kunnen laten werken. Zijn extremiteiten kregen de hardste klappen, omdat er geen bloed meer naartoe stroomde.

Als bij een wonder overleefde Rodolpho het, maar alle vingers van zijn rechterhand moesten worden geamputeerd, inclusief twee vingers van zijn linkerhand. Toen hij weer stabiel was, moest Rodolpho kiezen tussen het laten amputeren van zijn voeten of hopen dat diverse operaties en maanden in het ziekenhuis ze misschien zouden kunnen redden. Hij koos voor de amputaties.

In de jaren vóór zijn ziekte hadden Rodolpho en zijn paarden een realistische kans op deelname aan de Olympische spelen in Rio van 2016. Kort voordat hij ziek werd, trok hij zich echter terug uit het wedstrijdcircuit om zich te richten op zijn carrière als eventmanager voor modehuis Dior. Hij bleef wel voor zijn plezier met zijn paarden werken.

Tegen alle verwachting in

Toen hij echter in dat ziekenhuisbed lag, werd zijn wedstrijdmentaliteit weer aangewakkerd. Aan de muren hingen foto’s van zijn paarden. Al aan het begin van zijn revalidatie vroeg hij of ze hem in het zadel wilden hijsen toen hij stiekem naar stal was gegaan. Hij had toen nog geen protheses, maar hij “realiseerde zich dat hij het zou kunnen”, vertelde hij Eurodressage.com.

En op dat moment vond Rodolpho de kracht die zijn superpower zou worden: aanpassingsvermogen. In 2016 zouden de Paralympische zomerspelen naar zijn thuisland Brazilië komen. “Waarom niet?” vroeg Rodolpho zich af.

Hulp uit alle windstreken

Rodolpho wist al dat Don Henrico allergieën had die hoestklachten veroorzaakten toen de Donnerhall-kleinzoon in Parijs bij hem op stal kwam. Tot die tijd was het onder controle gehouden met stofvrije bodembedekking en nat hooi. Gelukkig stelde de stal in Parijs een Haygain Hooistomer beschikbaar aan Rodolpho. Dat was om meerdere redenen een opluchting.

“Ten eerste is gestoomd hooi veel eenvoudiger klaar te maken. Onze paarden worden drie keer per dag gevoerd en om drie keer het hooi te weken, uit te spoelen en ook nog het water weg te gooien was een hele klus. Bovendien is het niet goed als in de zomer het geweekte hooi in de zon blijft staan. Dan fermenteert het en er groeien bacteriën in, dus was het een hele planning met de grooms om alles goed te laten verlopen. Don Henrico wilde ‘s ochtends nog wel geweekt hooi eten, maar als het een paar uur stond, wilde hij het niet meer.”

“Don Henrico eet alles wat uit de Haygain Hooistomer komt,” gaat de ruiter verder. “Het is echt een onmisbaar apparaat.”

Toen er meer corona-lockdowns kwamen in Parijs, verhuisden Rodolpho en zijn paarden naar Hagen in Duitsland, waar hij met topdressuurtrainer Holga Finken werkt op de Sudenhof. Rodolpho bleef werken als logistiek manager voor de tours en exposities van de kunstcollectie van Dior en zijn moeder en zus kwamen met hem mee om hem te helpen met z’n voorbereidingen voor de Paralympics in Tokyo.

Een van de meest dringende problemen was dat hij wilde doorgaan met het voeren van gestoomd hooi op zijn nieuwe thuisbasis in Duitsland, en Haygain wilde hem daar graag bij helpen. Het gepatenteerde stoomproces van Haygain verwijdert tot 99% van de inadembare irriterende stoffen en allergenen die zelfs in hooi met een hoge voedingswaarde zitten. In Rodolpho’s Haygain HG 2000 Hooistomer past een hele baal zodat zijn drie paarden, en nog een paar andere, smakelijk, schoon en gezond ruwvoer kunnen eten. De grote en het energieverbruik van het apparaat waren echter niet toegestaan volgens de richtlijnen in Tokyo.

Gelukkig waren daar Braziliaanse springruiter Marlon Zanotelli en zijn broer en bedrijfsleider Mario Zaotelli. Ze hadden hun kleinere, handig draagbare Haygain Hooistomer meegenomen naar Tokyo voor gebruik door het hele Olympische team en ze zorgden dat deze in Tokyo kon blijven voor Rodolpho tijdens de Paralympics.

De logistiek van de toekomst

De logistiek van reizen en paardenzorg waren voor iedereen ingewikkeld in Tokyo, maar Rodolpho vond het geen probleem. Hij zorgt voor Dior dat waardevolle kunstwerken de hele wereld over gaan, en hij regelt ook de ingewikkelde logistiek van in Parijs meedoen met zowel de Olympische als de Paralympische spelen. De eerste stap is dat hij dat voornemen voorlegt aan de International Equestrian Federation en dispensaties aanvraagt voor het gebruik van speciale hulpmiddelen tijdens de wedstrijd. In Rodolpho’s geval zijn dat onder andere speciale teugels met lussen die om zijn polsen gaan, magneten in zijn stijgbeugels om zijn laarzen vast te zetten en het gebruik van een zweep, wat normaal niet toegestaan is in de Grand Prix. De dressuurzweep is bedoeld om de beperkte mogelijkheden van zijn benen aan te vullen.

 Naast zijn fulltime baan en de training van zijn drie paarden doet Rodolpho ook presentaties en voordrachten waarbij hij met genoegen zijn verhaal deelt. “Zelfs als ik iets kleins zeg dat iemand raakt in het dagelijks leven, dan ben ik al blij,” zegt hij in “Going Forward”, een video geproduceerd door Dior. Zelfs vlak na zijn ziekte heeft hij geen moment verspild met wensen dat het niet was gebeurd. In veel opzichten “heeft het me gemaakt tot wie ik ben”.

 Hij zegt dat excelleren in para-dressuur zijn paarden beter heeft gemaakt. De onderdelen zijn technisch minder moeilijk voor het paard, maar voor de precisie en soepelheid die nodig is voor hoge scores is een grondige beheersing van de basisprincipes van de dressuur vereist.

 Zelfs voor iemand die wel voeten en vingers heeft, is succes in de paardensport altijd het resultaat van niet aflatende toewijding en ontzettend hard werken, en dat vele jaren lang. Door het zilver in Tokyo en het recent bekendgemaakte plan om een ambitieus dubbelspel te spelen in Parijs staat Rodolpho nog meer in de spotlights dan anders. Wat hij het meest op prijs stelt, is dat de focus niet ligt op wat hij niet meer kan, maar op wat hij en zijn paarden hebben bereikt, zowel in de para-dressuur als in de reguliere sport. “Dat is echt een big deal voor mij.”

En om te mikken op succes op het belangrijkste podium van beide sporten in 2024 is inderdaad een big deal. Haygain is vereerd Rodolpho en zijn paarden daarbij bij te kunnen staan.